Waarom vinden we het zo belangrijk om ergens bij te horen?
Het is een vraag die mij al een hele tijd in de ban houdt.
Hoewel ik op vele vlakken een einzelgänger ben, vind ik het toch wel belangrijk een kleine trouwe tribe rond mij te hebben.
Want wij zijn kuddebeesten.
Om te functioneren hebt ge andere mensen nodig.
Om te weten hoe de dingen in mekaar zitten.
Om te zien hoe iets moet.
Of niet moet.
Maar toch zijn we ook meer en meer op onszelf aangewezen.
Is dat altijd zo geweest?
Kiezen we daar zelf voor of is dat evolutie?
Vooruitgang?
Ik stel me al een hele tijd regelmatig die vraag.
Qué pasa?
Die tribe verloopt meer en meer via digitale weg.
En da’s niet altijd écht.
Effe serieus.
Alles ziet er zoveel schoner uit op instagram.
Ook mijn huis.
En al zeker mijn rimpels.
Eerlijk: da’s niet meer verbinden. want dat is meestal gebaseerd op iets wat in de eerste plaats al niet is zoals dat echt is.
Soms denk ik ook dat alles vertrekt vanuit de relatie met uzelf.
Gaat ge bevestiging zoeken bij anderen omdat ge die van uzelf niet krijgt?
Ligt de lat voor uzelf te hoog en gaat ge dan op zoek naar mensen die de lat wat lager leggen en zeggen dat dat ok is?
En zijt ge dan teleurgesteld als een ander u die ook niet kan geven?
Die bevestiging.
Of misschien ambieert ge een bepaalde persoonlijkheid en wilt ge om die reden graag horen bij een bepaalde groep. Omdat ge zo ook wilt zijn.
Ik weet het niet.
Ik ben geen gedragstherapeut,
enkel een gedragsobservator,
vooral bij mezelf dan.
Ik zie wat ik zie.
En iedereen wilt wel ergens bij horen.
Ik ook.
Ik vooral.
En toch voel ik mij heel erg thuisloos momenteel.
Er is momenteel zo’n gigantisch gevecht bezig daarbuiten.
Iedereen wilt mekaar overtuigen van zijn gelijk.
We zijn op een punt gekomen dat iedereen vrijuit zijn mening deelt en dat is zo schoon.
Deel uw mening, steek die niet weg, ook al is die anders dan die van een ander.
Maar please, ram uw mening niet door mijn strot.
Blaf niet als ik uw mening niet deel.
Geef mensen tijd en ruimte om met uw mening te doen wat ze zelf willen.
Momenteel worden er kampen gemaakt van mensen met verschillende meningen.
Deelt gij dezelfde mening, dan zijt ge welkom in dat kamp.
Deelt gij niet die mening: ‘find your own tribe, honey’.
En zo komen we bij de oorzaak van het huidige gebrek aan solide tribes: de versnippering van de tribes.
Er is een soort van betweterig elitarisme aan de gang.
Enkel dezelfde meningen horen bij dezelfde tribe. Hence: er zijn momenteel zoveel tribes dat ik het overzicht wat kwijt ben. En laat mij nu net iemand zijn die haar mening om de zoveel tijd bijdraait, dus ik moet noodgedwongen om de zoveel tijd ook van kamp veranderen. Hence: ik doe niet meer aan tribes. Om de foute reden dus. Maar ik word moe van dat eindeloze verhuizen. Van het gevoel te hebben dat ik niet welkom ben in een tribe als ik niet dezelfde mening deel. Als 1 van mijn pietluttige meningen verschilt met 1 van uw pietluttige meningen.
Elitarisme dus.
Waarom doen we dat?
Er wordt momenteel zo hard geroepen om verbinding terwijl het tegendeel waar is.
Er is geen verbinding.
Zolang niet alle meningen gewoon naast mekaar kunnen staan. Ieder zijn gedacht.
Het huidige verbinden is verdoken elitarisme.
Beetje hypocriet toch.
Ik heb niet liever dan dat gij van mening verschilt met mij.
Ik vind dat erg aantrekkelijk.
Want dan leer ik tenminste iets bij.
Zolang ge mij maar niet uit uw nest duwt .
Hoe meer ongelijkgestemde zielen, hoe meer vreugd.
Tis ne keer iets anders.
Heidi
Illustratie: Augusto BM