De wortels van uw bestaan,
die hebt ge nodig doorheen uw leven.
Anders voelt ge u ontheemd.
En ge hebt het nodig dat die regelmatig water krijgen,
zodat ge u comfortabel voelt om te groeien.
En soms,
soms komt daar wat schimmel op.
Op die wortels.
Dan moet ge die effe blootleggen.
Alle vuiligheid eraf halen.
Zodat ge kunt zien dat ze er nog zijn.
Want in se gaan die nooit helemaal weg.
Alleen kan de schimmel u wel die indruk geven.
En dan vraagt ge u af hoe dat zo ver is kunnen komen.
Die schimmel.
Dat ge die wortels zo hebt laten bederven.
Maar weet ge,
ge kunt dat niet altijd direct zien,
als er een probleem is met die wortels.
Zoiets ziet ge pas na een hele tijd.
Aan uw bladeren bijvoorbeeld.
Als die niet meer groeien.
Of wat bruin en dor worden.
En eerst wacht ge geduldig
tot er misschien vanzelf terug leven in komt.
Of giet ge wat extra water erover.
Maar niets helpt echt.
En ge zoekt verder.
En legt uiteindelijk alles bloot.
Om uw wortels te zien.
En dàt is een cruciaal moment in het groeiproces van alles wat leeft.
En ook
het moment dat ge aan uzelf toegeeft
dat uw wortels niet zijn
wat ge hoopte dat ze zijn,
dàt is dan het moment dat uw plantje terug geneest
en de bloemen misschien weer verschijnen.
De plek van waaruit ge zijt ontstaan,
datgene wat u zou moeten doen bloeien,
de plek van waaruit alles begint,
is iets dat ge niet altijd zelf in de hand hebt.
Daar is veel meer voor nodig dan enkel gij die wat water geeft.
Mijn papa stierf op een cruciaal moment in mijn leven.
Mijn mama is toen voor een stukje met hem vertrokken.
Wat achterbleef van haar was iets anders.
Mijn wortels zijn toen gekrompen.
Elke dag een beetje meer.
En vandaag moet ik moeite doen
om dat wat achterbleef,
nog te zien.
Ik heb ze moeten blootleggen
om ze te vinden,
mijn wortels,
en ik zie dat ze het moeilijk hebben.
Misschien omdat ik ze niet op de juiste manier heb verzorgd.
Misschien omdat er voor een stuk gewoon geen leven meer in zit.
Want dat gebeurt soms ook.
En ook al versta ik het immense verdriet
dat mijn wortels heeft verdord,
toch ben ik nog niet op dat punt
om daar zonder boosheid en frustratie naar te kijken.
Ge verwijt een ander dat uw wortels wat ziek zijn.
Terwijl ik weet dat ze gewoon effe moeten bloot liggen,
dat het uiteindelijk mijn plantje is
en dat ik de enige ben
die daar op de juiste manier kan voor zorgen.
Heidi