Dat ik me gisterenavond,
op de vooravond van de donkerste nacht,
toen het licht amper door de wolken geraakte,
en de planeten mekaar gezelschap hielden,
dat ik op mijn yogamat ben gaan staan,
wankel maar sterk,
stil maar veerkrachtig.
Dat ik mijn lijf het ritme heb laten kiezen,
en mijn adem het heb laten verzachten.
Dat ik de kracht van mijn lijf en mijn hart heb gevoeld,
elke keer opnieuw.
Dat ik met mijn ogen dicht beweeg,
en de schoonheid van die geluksflow proef.
En dat mijn yogamat dat elke keer opnieuw voor me doet.
Keep moving forward beautiful people.
And have fun along the way.