Met rubberen laarzen prei zaaien in uw moestuin
en terwijl dat zwaar hart voelen
maar toch content zijn.
Schrijven met muziek in uw oren
en huilen omdat dat zo goed klinkt.
Heel hard willen weglopen van uw verantwoordelijkheden
en terwijl zo blij zijn met het nest onder uw voeten en de kerktoren naast uw deur.
Hunkeren naar die jonge huid van eerder
en terwijl blij zijn dat ge eindelijk matuur zijt.
Soms moet ge kunnen huilen van geluk en lachen uit miserie.
Geen verdriet zonder vreugde.
Lachen met verdriet,
tranen in uw ogen.
Kent ge dat gevoel?
Ik wel.
Niets in mijn leven is logisch. Alles is paradoxaal. En terwijl zo simpel.
Ik weet het, ik ben soms ook effe de draad kwijt.
Lief mens,
als ge dit leest.
misschien herkent ge er wat in.
Morgen is het leven schoon.
En overmorgen kunt ge u misschien niet meer herinneren wat geluk is.
En dat dat helemaal ok is.
En dat ge nooit alleen zijt in uw gevoel.
Heidi
Illustratie: Christopher Monro
Comments