Is het de bedoeling dat we elke dag leven alsof het onze laatste is?
Dat we naar iemand kijken alsof het de laatste keer is dat we die gaan zien?
Is het de bedoeling dat ge alles uit het leven probeert te halen omdat ge denkt dat het zó voorbij kan zijn?
Is het de bedoeling dat we de vuile handen op het raam niet wegvegen omdat het zou kunnen dat ge er later spijt van hebt,
want de handen op het raam horen bij iemand waar ge veel van houdt die er nu niet meer is.
Is het de bedoeling dat ge de kerstboom opruimt en u ondertussen afvraagt of ge er volgend jaar nog gaat zijn om die dozen terug open te doen?
Of dat het er dan misschien allemaal anders zal uitzien, uw leven.
Is het de bedoeling dat we elke dag opnieuw leven met het besef van eindigheid?
Hoe geeft ge de eindigheid een plek zonder dat ze u overneemt?
Want ze is er. Zowel bij u als bij alles rondom u.
Zij is wat mijn rugzak zwaar maakt.
Maar,
ze moet niet overdrijven,
téveel aandacht opeisen,
té luid worden
of
mijn gedachten proberen te controleren.
Dàn roep ik haar tot de orde en vraag haar een stap opzij te zetten.
Want weet ge: ik leef.
Ik ben er. Ik adem. Ik denk. Ik voel.
En ik ben ok.
Op dít moment.
That’s all I know.
Dat is wat ik dit jaar ga doen,
de eindigheid laten zijn voor wat ze is,
niet meer leven alsof het mijn laatste dag is,
of bang zijn van goeie dingen,
Ze mag effe binnen wanneer dat nodig is,
de eindigheid,
maar ik heb haar vriendelijk gevraagd de juiste plek in te nemen aan tafel.
En dat geeft mij wat ademruimte,
letterlijk en figuurlijk.
Ik ga mij niet meer schuldig voelen
omdat ik gezond ben,
omdat ik leef.
Ik ga niet meer bang zijn om gezond te zijn,
content te zijn,
uit vrees om het te jinxen
Ik ga stoppen met het drama op te zoeken in mijn leven,
omdat drama mij vaak het gevoel geeft van écht te leven,
i.p.v. de rust en de stilte,
want die maken mij bang,
dat voelt elke keer als stilte voor de storm,
dus daarom rent ge maar,
zodat ge voelt dat ge leeft en de eindigheid u niet kan inhalen.
Heidi
///
En weet ge,
ook die winter is eindig,
ook al voelt ze zo niet.
De winter schraapt die zonnelaag van uw huid
en van uw ziel,
het brengt alles naar boven
wat eronder verborgen zit,
onder die gebruinde schone huid.
Alles wat daar diep zit
en
begint te pikken als er lucht aan komt,
want dan ziet ge,
hoe het allemaal écht is,
zonder kleur en zon op uw vel.
Winter brengt waarheid naar boven
zonder licht om dat wat te verzachten,
Maar elke keer kom ik er beter uit,
en maakt dat de zomer eens zo schoon
want de winter verzorgt mijn wondes
laat ze elke keer schoner dichtgroeien
zodat de zon er nadien weer een laag over kan gieten
tot de winter er opnieuw is.
De cirkel van mijn leven,
ik snap het beter en beter,
de cyclus
van donker naar licht,
zonder uzelf te verliezen.