Er zijn niet zoveel plekken waar ik mijn geluk, verdriet en mijn donkerte durf laten zien.
Waar het helemaal veilig voelt.
Waar het niet wordt uitvergroot of geminimaliseerd.
Waar het is wat het is.
Mag zijn wat het is.
En dat dat écht liefde is.
Liefde is de plek waar ge moogt zijn wat ge echt zijt.
En niet bang moet zijn om kletsen te krijgen.
Ook niet als ge gewoon content zijt.
Waar niemand wacht op het juiste moment om u pijn te doen.
Waar uw dommigheid schattig is
en uw donkerte kleur krijgt.
Waar uw pijn mee gedragen wordt en niet genegeerd.
Waar uw geluk wordt verdubbeld en levenslang gevierd.
Waar ge gewoon mensen graag moogt zien zonder u daarvoor te moeten verantwoorden.
Geen streepkes trekken.
Geen kleine letters.
Gewoon simpel.
Waar het is wat tis.
Zonder meer.
Gewoon iemand graag zien en graag gezien worden.
Het vraagt veel wijsheid en liefde om iemand zichzelf te laten zijn.
Om die niet te willen veranderen.
Om u er niet aan te storen.
Om iemand helemaal anders te laten zijn dan gijzelf en er toch nog van te houden.
Om u niet verheven te voelen boven een ander.
Slimmer.
Wijzer.
Niemand is wijzer dan gij zelf.
Neem afscheid van alles wat boven u staat.
Want niets is hoger dan gij zelf.
Da’s de enige plek waar echte liefde leeft.
Gij.
Heidi